Yemek Bağımlısı

Hayatım boyunca hiç bir şeye bağımlı olmadım.  Çevremde çok sigara içen oldu. Bir kaç ay öncesine kadar denememiştim bile. Deneme sebebimde hamileyken yasaktı ya  sadece meraktan.  İçme çekmek bir yana elime bile yakışmadı.

Eşim bile sigara tiryakisi. Arada bırakıyor, sonra kendince bir bahane yaratıp başlıyor. Bu bahaneler bana o kadar saçma geliyor ki. Canın mi sıkkın? Yak bir sigara. Sınav güzel mi geçti? Yak bir sigara. "Yaaaa büyükler içiyordu. Aralarına girmek için başladım." "Elinde çok güzel duruyordu.  Ona özendim başladım. "? Bunları daha uzatabilirim. Hepsi çok saçma geliyor.  Yani sigara hem mutluluğa hemde mutsuzluğa iyi

geliyorsa içmenin bir anlamı yok bana göre.  Birde o kokusu yeterli bir sebep içmemek için.

İşte bunları diyen ben Yemek Bağımlısı olduğumu fark ettim. Yemek için bahanem çok. Mesela çok mutsuzum. Hemen bir tencere makarna yerim.  Güzel bir haber alalım. Hemen derim ki akşama filanca yemek yiyelim. Bazı sabahlar sadece kahvaltı etmek için uyarıyorum gibi hissediyorum. Canım sıkılsın beynim çerez mi yesek diye kudurur. "Anneler günü hediyesi ne istiyorsun?" diye soran eşime "Sessiz sakin bir kahvaltı edelim yeter" dedim.

Geçen aylarda rahatsızlığımla ilgili sorunlar oldu. 3 haftada 4 kilo almışım.  Gariban annemde benimle birlikte aldı.  Doktordan geliyorum.  Kızı arabaya koyduğumuz gibi sokağa atıyoruz kendimizi. Sonra da en yakın bol kalorili gıdalar satan bir kafeye.(Kafe dediğime bakma en yakın Burger Kinge) Aklıma geldikçe olanlar yiyorum da yiyorum.  Kendimce bahanem de var. Ya sonra yiyemezsem diye.

Son 3 haftadır. Kilo vermeye çalışıyorum.  Hamile kalmadan önce 8 kilo vermiştim. Şu anda da o kadar versem yetiyor. Tabi hamileliğin de deformasyonu ve iştah olunca olmuyor.  Sabah başlıyorum. Iyi hoş. Öğlen içimdeki canavar uyanmaya başlıyor. Pek takmıyorum. Akşam beni ele geçirip ne yemek istiyorsa onu yiyor.

Bu yaptıklarıma bakınca ben bir yemek bağımlısıyım. Kendini alıkoyamayan, sigara bağımlısından farksızım. Sigarayı bırakanlar "Çok iradeliydim." diyor. Acaba ben o iradeyi nereye koydum ki beynimde bulamıyorum.

Her şeyin başı ne olduğunu kabul etmek değil mi? Kabul ediyorum BEN BİR YEMEK BAĞIMLISIYIM!

VE BU AMANSIZ YEMEK SEVDAMDAN VAZGEÇECEĞİM.