Ben Kenef Bülbülü Ecem

Bu fotografta bezim yok, buzlama uyguladık :)

Merhaba Dünya Ben Ecem Kenef Bülbülü Ecem


Dünya, acayip işlere kalkıştık bu ara dünya. Tuvalette oturuyorum, bir çiş, kaka yapıyorum ki sorma. Evde alkış kıyamet kokuyor. Ananeme kadar aranıp haber veriliyor. Bir mutluyum görsen. Bu kadar ilgi alaka başımı döndürdü valla.




Anneme göre erken birazcık. Hey heyyy! sen öylesan ben bu güne bugün 15 aylık bir kızım. Çişimi kakamı tuvalete yapar popomu da silerim. Ne diyorsun sen?

Annem biraz heyecanlı ama olsun. Yaz başında popomda bezden dolayı koca bir pişik olunca yavaş yavaş dedem oturtmaya başladı beni tuvalete. Eee annesi babası akıllı bir kızım ben. Ananemle babanneme bez yıkamak zor gelince 1 yaşında öğretmişler bizimkilere. Yaz başı doğumlu olmalarının avantajıyla 1 haftada öğrenmişler. Annem onların gazıyla baş vurdu bu yola.

Aylin Anne diye bir anne var internette anne hazırsa başlanmalı tuvalet eğitimine demiş. Onu dinliyor şimdi. Doktorumla konuştu. "Zorlamadan başlayabilirsiniz" dedi. Yetmedi, buradaki gerçek anlamda, danışmanları olan, klinik psikoloğu, (eften büften evden bir psikolog değil) beni de iyi tanıyan bir arkadaşı var ona sordu. Ondan da aynı cevabı alınca baş vurduk bu yola. Eğer ben ağlar ya da üzülürsem bırakacak 2 yaşımdan sonra tekrar deneyecekmiş. Öyle dedi bana. Hiç bir kitap yada yazı okumamaya karar verdi. "Anam babam usulü yapacağım ben bu işi" dedi.

Zaten hep neler yapıyorlar orada diye merak ediyordum, öğrenmiş oldum. İlk önce ayaklı bir koca deliğin üstüne oturuyorlar ona da klozet diyorlar, sonrada başlıyorsun ıkınmaya zaten gerisi kolay. Pıtır pıtır düşüyor. Ardından popoma bir su geliyor. Ohh mis! Voştik voştik annem yıkıyor popomu. Ben en sevdiğim şey tuvalet kağıdıydıla kuruluyor. Tertemiz oluyorum. Sifonu çekiyoruz. Kakanın çişin ardından el sallıyoruz. Sonrada evde kim varsa beni alkışlıyor.

Birde ben yapasaya kadar bir muhabbet, bir sohbet, bir oyunlar. Kitap bile okuyor annem bana. Bu yüzden dedem bana "Kenef Bülbül'ü" diyor. Seviyorum tuvalette olmayı. Her yerde su var. Arada beni oraya oturtsunlar alkışlasınlar diye "ÇİŞŞŞ" diye bağıyorum. Hemen beni alıp oturtuyorlar. Şaka yaptığımı anlayıp beni öpüyorlar.

Öyle büyükler gibi bezimi tam çıkarmadılar. Hala popomda. Ben söylersem ya da yere çömüp ıkınmaya başlarsam bezimi çıkartıp oturtuyorlar. Zaten gündüzleri hep bahçede olduğumdan çoğu zaman bezim de yok altımda. Rahat oluyor. Popom biraz hava alıyor.

Sormayın çok pişik oluyorum. Annem gibi cildim çok hassasmış. Öyle yanıyor ki geceleri uykumdan bile uyanıyorum. Yapacak bir şey yok. Ben bu işi çözmeliyim. Annemi üzmeden çok heyecanlandırmadan. Çünkü ben "Çiş" dedim mi bir heyecanlanıyor ki, korkuyorum. Bir kaç günden beri kalmadı heyecanı. Herhalde her yere yapacağım diye korkuyor.

Bizim ki tam o dedikleri gibi tuvalet eğitimi değil. Öğrenirsem öğrenirim, öğrenemezsem artık seneye. Birbirimizi üzmemizin bir anlamı yok.

Hadi Dünya, sonra yine görüşürüz. Ben gidip, bir çişimi yapıp geleyim