Yemekten en fazla haz aldığım öğün kahvaltıdır. Saatlerce, durmadan kahvaltı sofrasının başında oturabilirim. Masayı toplamadan, gazetemi, dergimi, hatta kahvemi içerim. Kahveyi içerken de sofradaki reçelleri kendime tatlı yaparım.
Uyanır uyanmaz hemen kahvaltı etmeliyim. Kahvaltı etmediğimde kendimi yorgun, güçsüz ve neşesiz hissediyorum. Kahvaltı benim en güzel alışkanlığım. Bu alışkanlığı annem bana kazandırdı.
Annem, her öğün yemeğimize dikkat ederdi ama kahvaltıyı özel bir yere koymamızı isterdi. İster sabahçı olmuşum, ister öğlenci o yumurta, süt, ekmek mutlaka yenilecekti. Ortaokuldayken sabahın altısında kaldırıyordu beni. Baya pazar kahvaltısı gibi kahvaltı hazırlardı. İçim uyurdu ama annem beni hep beslerdi. "Şu son lokmayı da ye! Bak beynin çalışmaz yoksa. Kahvaltı etmeden vücut uyanmaz." derdi.
Bende bu söylediklerinin gerçekliğini çalışma hayatımda anladım. Kahvaltıyı hazır bulduğumdan kıymetini fark edememişim. Çalışma hayatının zor, yorucu, stresli havasını yaşamadan önce mutlaka her sabah kahvaltımı yaptım. Simitle falan değil. Her sabah erken uyanıp ya tost ya da yumurtalı, peynirli, domatesli sandviç hazırladım. İş, kahvaltı olunca hiç üşenmem.
Annemin hayatımda bana kazandırdığı en güzel alışkanlık. Sadece kahvaltıda böyle dikkatli değildi. Tüm öğünlerimiz hep saatliydi. Okuldan alıp pek bir şey yemezdim. Annem yanıma yaptığı poğaçayı, kurabiyeyi koyardı. Hiç biri yoksa bir meyve. Hatta günlerce kantine uğramadığım oluyordu. Çünkü okul bahçesinde içilebilir sular vardı. Dayardık kafamızı içerdik.
Okuldan geldiğimde öğle yemeğim tam saatinde hazır olurdu. O gün ne şipariş ettiğiysem karşımda. Lisedeyken arkadaşlarım bile şipariş verirlerdi anneme. "Yelda Teyze benim canım patates kızartması istiyor" ya da "Yelda Teyze yapsana bize un helvası"diye ararlardı. Annemde biz dışarı kaçmayalım diye hiç üşenmez ne istiyorlarsa yapardı.
Hala öğle yemeğimi saatinde yemediğimde enerjim düşüyor. Hatta kafam çalışmıyormuş gibi geliyor. Ne olursa olsun ister geç kahvaltı yapayım o saatte illa bir şeyler yerim.
Kızımı da saati saatine yeme alışkanlığıyla yetiştirmek istiyorum. Annem beni nasıl büyüttüyse öyle. Annem biz küçükken bir şey yemediğimizde karalar bağlarmış. Ben pek öyle değilim. İsteyince yiyor çok ısrarcı değilim yaniii.
Bu kararımda Banvit'in Okula Dönüş ile ilgili yazılarından faydalanmaya başladım. Okula daha başlamamıza daha var ama beslenme alışkanlığını şimdiden oturtup okul döneminde zorlanmak istemiyorum. Özellikle bir yazı çok dikkatimi çekti." Kahvaltı Yapan Öğrenciler Daha Başarılı "annem sadece ödevlerime yardımcı olmakla yardım etmemiş bana onu anladım. Yarım saat daha uyumak yerine bana kahvaltı hazırlayıp daha başarılı olmamı sağlamış. Teşekkürler Anneciğim :)
Seneye Ecem'i kreşe yollamak istediğimden bazı konularda şimdiden alışkanlıkları başlatmalıyım. Çünkü Her Şeyin Başı Beslenme! yazısında çocukluk döneminde edinilen alışkanlıkların gelecekteki hayatını ne kadar etkilediğini bahsediyor.
Dediğim gibi katkisizsevgi.com 'un kanatları bizi şaşırtmaya, bizi bilgilendirmeye devam ediyor. Katkısız Sevginin kanatlarıyla güzel güzel uçmalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder