Annelik Senin İçinde

 Ay tipe bak. Sana benzesin inşallah . :)

En eski dostuma,

Çocukluk arkadaşım "Yaz" dedi bana. " Yaz da inanayım. Anneliğin mucize olduğuna." Ona yazıyorum şimdi. Dediklerimi unutabilir ama bu yazıyı okuyup hatırlatır hep kendine.



Çocukluk arkadaşım, anasınfından bu yana yan yana dirsek çürüttük. Maçlara gittik. Ağladık. Sevindik. Sonunda evlendik. O evlendi. Kaldı. O evlendiği sırada ben eşimle tanıştım, evlendim, çocuk sahibi oldum. O sadece evlendi.

Hep dedim ki ona "İstediğin zaman, istediğin anda olsun bebeğiniz." Başkaları "E! Yapın artık çocuk." dediğinde. "Hazır olduğunda yapacak çocuk." dedim. Arkasında durdum, savundum. Anne olmanın büyük sorumluluk olduğunu bildiğimden kendi kararı olmasını istedim.

Geçen buluştuğumuz da dedi ki "Ben çocuk istemiyorum. Öyle değil hiç istemiyorum. İçimde öyle duygu yok. Evet Ecem'i seviyorum. Normal seviyorum. İsteyecek kadar değil. Bende sorun var galiba."

Durdum güldüm. "Ben hiç çocuk sevmem biliyor musun? Başkalarının çocuklarını sevenleri de gördüm mü şaşırırım. Ecem doğdu bu değişmedi. Ecem'i çok seviyorum. Herşeyim. Ama başkalarınınkini onların Ecem'i sevdiği kadar sevmiyorum." dedim. Şaşırdı.

Devam ettim. "Ben Cem istiyor diye çocuk istedim. Onun sevgisi her şeye yetecek gibi geliyordu. Benden bir tek şey isteyen adam için yaptım. Nasıl olsa yapacaktım hayatımın bir döneminde. Ne kadar erken o kadar iyi diye düşündüm. Yapıyım bir kenara koyayım. Kadınım nasılsa geç kalıpta pişman olmayayım dedim. İşte Ecem oldu."

Yaz dediği için sesleniyorum arkadaşıma. Yap. O seni her şeyden üstün tutacak adam için yap. O çok istiyor. Yapmamak için onu bırakıp gidecek misin? Gidemezsin ki. Evlenme teklifi ettiği gün nasıl ağladığını hatırla. Hayalindeki adam değil mi? Seni bu kadar seven birini asla üzmezsin sen.

Daha önce bir gün hazır olacağını düşünerek diyordum "Hazır hissettiğinde yap." diye. Artık biliyorum sen hiç bir zaman hazır hissetmeyeceksin kendini. Bende hiç hissetmemiştim. Hala da hissetmiyorum. Sadece Ecem bana baktığında oluyor her şey. İlk karnınında hareketini hissettiğinde hazır olacaksın zaten. "Anne" dediğinde iyi ki var diyeceksin. Karşına zorluklar çıktığında ağlamak istediğinde gelecek sana koşarak ve "Anne" diyecek. O an sen, dünyanın en güçlü kadını olacaksın.

Yapamayacakmışsın gibi geliyor sana. Ama oluyor. Kendiliğinden. Ekstra bir şey yapmana gerek yok. Hatta sevmene bile gerek yok. O kendini sevdiriyor. Sarılıyor, öpüyor.

Kendinden bir parça yaratmış oluyorsun. Seni herkes bırakıp gitse bile, gitmeyecek biri. Kendinden pay biç. Anneni hiç terk edebilir misin?

Biliyorum, Hayatım kesildi. Saçımı bile tarayacak vakti bulduğumda seviniyorum. Ama zevkli. Onla evde olup yeni şeyler keşfetmesini izlemek, terfi almak kadar haz verici. Hiç bir konuda bilgin yokmuş gibi sadece ondan bahsetmek garip biliyorum. O hayatın oluyor. Sadece ondan bahsetmek istiyorsun.

Hemde sen benim durumumda değilsin ki. Annen, kayınvaliden ve hatta benim annem bile sana çok yakın. Hiç çekinmeden hepsine bırakıp, kaçabilirsin ortamdan. Eh ben uzakta olsam bile gelebilirim sıkıştığın da.

Senin bu duygu içinde. Sen bu dünyanın en sportif annesi olacaksın. Senin küçük bebeğin ilerinin en iyi milli takım oyuncusu olacak. Önce kendine, sonra eşine inan. Siz en güzel görünen aile olacaksınız. Bizde sizin hep yanınızda olacağız. Bana böyle bir şey yaz dediğine göre zaten sen hazırsın demektir.

Hep yanında olacak dostun,

Açelya.