Biz değiştik artık. Ev arkadaşı değiliz. Sevgili değiliz. Biz 18 Nisan 2013'ten beri tam bir bütünüz. Bir parçamız eksikti. O gün tamamlandı. Bugün bizim 3 kişilik ilk sevgililer günümüz.
Heyecanımız gözlerimizden okunuyordur. Elele tutuşup çıktığımız bu yolda canımız pahasına koruyacağımız bir aşkımız var.
Çoğu zaman onun için çalışıp, onun için hayatımızı kenara bırakıyoruz. Daha mutlu, huzurlu, sağlıklı olsun diye kendimizden feragat ediyoruz.
Ne kadar gider bu şekilde diye düşünmeden edemiyorum. Farkındayım, annemle babamdan görüyorum ki yaşadığım müddetçe devam edecek. Hatta ben göçüp gittiğimde dahi devam etmeli ki hiç bir eksiklik hissetmemeli. Ona iyi bir soyad ve miras bırakmalıyız.
Yorulmuyoruz, sıkılmıyoruz. Bazen birbirimize bile bakamıyoruz. O uyuduğunda ikimizde de konuşacak hal kalmıyor. Bir yere kıvrılıp uyuya kalıyoruz. Ama çok mutluyuz. Artık hayat daha güçlü bir bağımız var.
İlk tanıştığımızda güneş sanki daha güzel doğuyor gibi geliyordu. Şimdi ise güneş doğasaya kadar özlediğimiz biri var. Seni birbirimizi sevdiğimizden daha çok seviyoruz Ecem. İlk sevgililer günün kutlu olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder