İlk Adım Ayakkabısı Denemeleri

Ecem ilk defa tek başına ilk adımlarını attı. Çok heyecanlıydı. Çığlıklar atıp, tezahürat yaptık. Adımlarını atıp kucağıma geldiğinde onun kalbinin çarpmasını, heyecanını hissetmek ağlamama sebep oldu. ( İlk Adımların videosu)  İlk adımları gören anne hemen videosunu çekmek istiyor. Yamuk yılıkta olsa, ilk adımları çekemesem de ikinci adımları yakaladım.

İlk arabama ulaşmadan önce bir kaç
tane adımı kendi attı mutluluğuna
bakın.İlk adımların heyecanı bitti aklıma ilk gelen şey şimdi ayağına ne giyecek? Nasıl bir ayakkabı olmalı? Evde sorun değil. Dışarıda nasıl olacak? Doktorumuza güvendiğim için internetten araştırıp kafamı karıştırmayayım dedim. Çünkü hemen etkileniyorum. Bütün gece rüyamda Ecem koşup duruyordu.

Doktorumuzu arayıp nasıl ayakkabı almamız gerektiği konusunda bilgi aldık.

1. İlk öncelikle ayakkabı tabanının destekli olması gerekiyor. Ayak altında bulunan çukura uygun olmalı. 
2. İkinci olarak bileklerden desteklemeli. Bu ayak bileklerinin dönmesini önlüyor ve sağlıklı adım atmasını sağlıyor.
3. Üçüncü olarak da ayakkabının hafif olması gerekiyor.Böylelikle çocuk yürümeye daha kolay başlıyor.

Doktorumuzdan bilgileri aldıktan sonra biz hevesli ana baba olduğumuzdan aldık soluğu alışveriş merkezinde. Tabi ilk aklımıza gelen pahalı spor ayakkabılarıydı. Hiç birinin yapısı doktorumuzun söylediği hiç bir şeye uymuyordu. Reebok'un uygun ilk adım ayakkabısı var ama numara olarak 20den başlıyor. Bizim kız biraz tez canlı olduğundan uymuyor.

Birde fark ettiğim şu ki çocuk ayakkabıları çok pahalı. Avucumdan küçük ayakkabıya dünya para. Tamam analar babalar ilk adımların verdiği sarhoşlukla bu ayakkabıları alıyor olabilirler de, biraz insaflı olun canım. Bulduk kafası güzel anneyi babayı kazıklayalım demişler resmen.

Eğer çocuğunuz erken yürüdüyse ayağı mutlaka 19 numara olmalı. Değilse yürümemeli. Küçük numaralar patik gibi ayakkabılar var başka yok. Hiç biri doktorun dediği 3 şartta uymuyor. Uysa da ben giydirmem. Altı bezden parka gidiyoruz cam falan batar, çivi dolu her yer. Parkların sokakların durumu malum çok tehlikeli.

Bizim ilk adım ayakkabımız.Özelliklerini
ayrıntılı çekmeye çalıştım.

Neyse döndük dolaştık sonunda kesemize, numarası 1 numarada büyük olsa da ayakkabı aldık. Ecem'e yanımızda olmadığından olup olmayacağını da bilmiyoruz. Eve gider gitmez hemen denedik. İlk başta Ecem'e tuhaf geldi. Basamadı yere bir süre. Ama şimdi baya alıştı.

Hala Ecem elimizi bırakmaktan korksa da ayakkabısına güveniyor. Ayakkabıyı giydiğinde daha rahat ayakta durabiliyor.

Kabul etmeliyim ki ayakkabı bana eziyet oldu. Her yerim toz, çamur oluyor. Onuda geçtim canımı yakıyor. Kucağıma aldığımda bacaklarını sallamadan durmuyor. O küçük ayakkabılar koca postallar gibi can yakıyor.
Bir kaç kez elimi ezdi. İlk doğduğu günden beri benim için "Annelik = Acı = Acıdan Tuhaf Şekilde Zevk Alma" olduğundan hoşuma gidiyor.

Benim cadım koşsun hiç düşmesin. Tek istediğim bu. Bütün annelerin herhalde en önemli anıdır bebeklerinin yürümesi. Her konuda size bağlı olan bebeğinizin kendi başına bir şeyler başardığını görmek müthiş bir duygu. Bebeğimin yürümesi çocukluğa geçişini sağladı. Artık korktuğunda benim bacaklarıma ihtiyaç duymadan kaçabilir.

Tüm annelerin bu anı kaçırmamaları dileğiyle :)