Hello 30!

İlk fotografım

Lisedeyken bir çocuk vardı. İri yarı, biraz tuhaf bir çocuktu. Milletin el falına bakıp dururdu. İşte kafasına göre yorumlar falan yapardı. Çok biliyorum havalarında atardı da atardı.



Bir sabah okulun merdivenlerinden inerken yanından geçiyordum. "El falına bakayım mı?" dedi. İlk önce şaşırdım. Hiç muhabbetimiz yoktu. "E olur." dedim. Elimi tuttu. "A! Hayatın bir yerde kesiliyor. Sonrada devam ediyor. Değişik olmuş" dedi. Tavlamak için falan diyeceksiniz. Aslıyordu sana şapşal dediğinizi duyuyorum. Ama çocuk o bildiğiniz erkeklerden değildi. Anlayın azcık nasıl olduğunu :)

Annemle en sevdiğim fotoğrafım. Ecem sana benzemiyor
diyenlere de cevap olsun bu arada:)

Tip pek takılacak değildi ama 30'lu yaşlar denilince o iri kıyımın lafları gelir aklıma. Başka şeylerde demişti. Onları hatırlamıyorum. Sanki onun dediği kesinti 30 lu yıllarımda yaşayacakmışım gibi geliyordu.

Galiba hep 30lu yaşlarımı merak etmemden kaynaklı. O zaman ne yaşayacağım? Acaba nerede olacağım? Diye sorardım kendime. Bir türlü aklımda canlandıramıyordum. Şimdi dahi öyle. Hayal kurmaya çalıştığımda gözümün önüne bir görüntü gelmiyor. Bir netlik yok. Bir dileğim üzerine kafamda bir şey canlandıramıyorsam kesin süper bir şekilde gerçekleşir. Yani 30lardan çok umutluyum.

Babamla en sevdiğim fotoğrafım.
Babamı özlediğimde bu fotoğrafı
hatırlayıp hemen babamı arıyorum.

Dileğim, hayatımın en güzel yılları olsunlar. Beni hiç üzmesinler. Sadece huzur getirsinler bana. "En güzel yıllarım olacaklar" desem. Çok büyük atıp tutmuşum gibi olacak. Ama hissediyorum. Ya biliyorum işte 30'lar beni korkutmuyor. Beni müthiş mutlu ediyorlar.

Yaşımı sorduklarında "Sence kaç gösteriyorum?" deyip. Yaşlanıyormuş ayaklarına yatmayacağım." Ahahha. 27 mi? Çık, çık. 30 küsürüm 30 küsür. Beni zaten hep 20li yaşlarda zannediyorlar.Aslında 30 demek ağır geliyor" kelimeler sarf edip zevzeklik yapmayacağım. "30'um" deyip. En güzel yıllarımın keyfini çıkaracağım.

Ne demiştik başta "Hello 30!"