Uyumamam lazım. Ondan yazıyorum bu satırları. Doktorlar korkmaya gerek yok, ateş çokta kötü bir şey deselerde için içimi yiyor. 2 saat içinde dudağım uçukladı.
Korkmuyorum aslında ateşten. Vücudu savaşıyor kızımın. Mücadeleci kızım benim. O bir savaşçı. Daha önce ne ateşler gördük biz onunla. Ne 40 dereceler atlattık. Korktuğum şey düşmemesi. Dirençli olması.
Sıkıca sarılsam benden dolayı yükselecek ateşi. Üşüyecekmiş gibi geliyor bana. İçim içimi yiyor. Zaman geçmiyor.
Bu gece bitmeyecek bana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder