Lohusa Halleri #3 : İlk Uykusuz Gece

İyidik böyle. Emiyordu uyuyordu. Gözünün bir tanesini açtı mı seviniyorduk.   Altını değiştirirken bile uyuyordu. 

Ne oldu böyle birden bire?

Biliyordum zaten bu ilk uykusuz gecenin geleceğini. Hiç bir rüya uzun sürmez. Her masal mutlu bitmez. 

Bizim ki 16. günde sona erdi. 20. gecede patlarız diye düşünüyordum. Sakinliği ve uyuması öyle olacağını gösteriyordu.

Hatta herkese "Valla baya sakin, uyuyor hep. Amann MAŞALLAH! diyeyim de." diyordum. Karşıdan "Aman, aman." sesleri yükseliyordu.

Hele Ecem'in bebekliğini bilenler Burak'ı nazar değmesin diye okuyordu hep. Annem okumaktan hatip indirdi kadın 16 günde.

İlk uykusuz gece söyle geçti. Gece gündüz ayrımını anne karnında öğrettim de doğurdum diyordum. Sadece 16 günlük eğitim verebilmişim. 

Bütün gün gözünü bile açamadan uyuyan Burak gece 1 olduğunda enerjik bir şekilde uyandı. Ben de "Nasılsa uyuyor, meteor yağmurunu izleyeyim." demiştim. Demez olaydım. 

Baya yıldız kayması izledim, çocukluk anılarımı hatırladım. Eski günlerimi özledim. Falan filan...

Zaten 1 de uyanan Burak oğlanın uyanmasını beklemek için odaya gittim. Burak uyandı da emerken bir hareketler, sanki 16 gündür içtiği süt benim sütüm değilmiş gibi. Ağzını acıtarak emiyor. Kendi kendine söyleniyor. Öyle uzun uzuna ağlaması yok. Yatağa koyduğum an mızıklanıyor. Aman ağlamasın da Ecem'i uyandırmasın diye çabalarken, yat kalk sersem oldum. Birde Ecem'i uyandırırsa tam parodi oluruz.

Birde oda karanlık. Ecem ışıkta uyumuyor. Koridorun ışığını açtığım an kımıldanmıya başlıyor. Uyanacak diye aklım gidiyor. Ecem doğduktan sonra hayattaki en büyük korkum oldu Ecem'in gecenin bir vakti uyanması. Çünkü uyanıp abuk sabuk şeyler yaptırıyor bize. Evde kimsenin uyumasına izin vermiyor. 

Odanın karanlık, sersem gibiyim Burak yine mızıklanmaya başladı. Kalktım, yatağından kucağıma aldım. Bir terslik var Burak'ta. Bir kaç saniye sürdü tersliği anlamam. Burak'ın bacaklarını yukarıda kafası aşağıda. Çocuğu nasıl toparladım düzelttim bilemedim. Baktım olacak gibi değil doğru aşağıya salona indim. Onu ana kucağına yerleştirdim. Ben koltuğa uzandım. Öylece güneşin doğmasını bekledik. 

Eh her bebek gibi güneş iyice yükseldikten sonra uyudu. Ama ben uyuyamadım çünkü diğer mesaim Ecem uyandı.

Biraz asabilik var üstümde onu atsam iyi olacak. 

Neyse artık akşam olsa da yatsak!