Bu haberi yavaş yavaş yaymaya başladık artık. Önce iş yerindekiler öğrenmeye başladı. Gebelik durumuyla ilgili olarak bazı muafiyetlerim oldu. Sağ olsun amirlerim kolaylıkla hallettiler. Yalnız ikinci testi yaptırdığım günün raporunu teslim ederken öğrenen amirlerimden birinin yüz ifadesini hatırladıkça gülüyorum hala. Raporu verdim. Geçmiş olsun dedi. Ben de gülerek size de geçmiş olsun dedim. Anlam veremedi tabi. Sonrasında raporun verildiği polikliniği gösterdim: gebelik polikliniği. Yüzü bir değişti, şaşırdı. Benim açımdan sevindi kendi açısından – benim tahminime göre – üzüldü. Birkaç dakika için de duygu seli yaşadı resmen. Önce eyvah eyvah dedi, sonra hayırlı olsun diyebildi. Eşimin iş yerinde de böyle bir sorun ve etkileri var bu aralar. Bu bir sorun mu o da tartışılır. Eşimin bağlı olduğu müdürlerden biri etrafımda gebeler oldukça stresten ben de şişiyorum diyormuş.
Amirlerin ardından haber çalışma arkadaşlarım arasında da yayılmaya başladı.1-2 kişi dışında sevinçle karşılamayan olmadı açıkçası. O azınlık da mantığıyla yorumladı durumu. Ne kadar plan yaparsan yap, ne kadar mantık yürütürsen yürüt bu işler senin aklının ve kalbinin tekelinde değil. O minnoş ben yola çıktım geliyorum deyince dur diyemiyorsun. Elbette zorunlu haller bu dediğimin dışında.
Yapılan yorumlar arasında en sevdiklerim tek çocuklu anne/babalardan geldi. İş arkadaşlarımdan birinin bir kızı var ve ergenlikle boğuşmaktalar ailecek. Malum ergenliği yaşayan birey olsa da etkisi dünyaları kasıp kavurur. Arkadaşım çok iyi yapmışsınız diye takdir etti beni. Sebebi beni çok güldürdü : “ İyi yapmışsınız gerçekten. Bizim kız bir mızmız bu aralar. Biz hata yapmışız. Kardeşi olsa odasına giderler. Ona gider mızmızlanırdı. Biz de rahat ederdik.” Kız canlarından ne kadar bezdirmişse artık .
Şimdilerde tek çocukta kalmak isteyen arkadaşlarımla tek çocukla kalmaktan muzdarip olanları buluşturmalı mıyım acaba? Birçok kişiden duydum ne kadar pişman olduklarını. Samimiyetlerine inandığım insanlar hepsi de. Yanlış yoldasın dön geri diyemediğinden aferincilik yapan insanlar değil. Bazen takılıyorum iş yerinde üçüncüyü de doğurayım ben diye. Ohh ohh harikasın diyenler mi ararsınız, seni şuracıkta pataklarım diyenler mi? Her çeşit yorum her çeşit insan mevcut bizim iş yerinde. Hepsini ayrı ayrı seviyorum. Üçüncüye gelince yok yok bir ikiyi doğurayım da gerisi Allah kerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder