1 tl'lik Mutluluk

Bazen öyle büyütüyoruz ki bazı şeyleri. Yeni neslin çok pahalı zevklerinin olduğunu söyleyip duruyoruz. Aslında bizim limitlerimiz arttı.

Onlara yetememe duygusu, daha fazlasını verme istediği bizi yiyip bitiriyor. Yani aslında sorun biziz.  

Ben bu duygudan kendimi arındırmaya çalışıyorum. Elimden geldiğince esiri olmamaya çalışıyorum. Basit şeylerden mutlu olsun istiyorum hep. Bende öyleyim belkide ondan istiyorum. 

Biz bugün Ecem'le 1TL'ye mutlu olduk. 

Gezentigillerden olduğumuzdan sabahtan başladık gezmeye. Sabahın köründe kalktığımızdan kahvaltılar bizim için öğle yemeği oluyor. Sabahtan çıktıysak evden 3 kapı yapmadan dönmeyiz eve. 

Kendimi mutlu edip, dedikodu limitimi doldurunca Ecem için eğlence saati geldi. Onun eğlenmesi ve yorulması sonucun da uyursa bende mutlu olacağım tekrar. 

Gittik Güzelyalı parkında o kaydırak benim bu salıncak benim indi bindi. Bi yerden sonra bende iki canlıyım sonuçta limitim var. Yoruldum. İkna olacak gibi değil. Uyumaya geçmesi lazım.

"Hadi kuşlara gidelim" dedim. 

"Kaşşş. Kaşşş!" diye koşmaya başladı. 

Kuşlarda öyle bir şey ki Göztepe fırınındaki tüm simitleri versen doymazlar. 1 liraya yarım kiloya yakın yem aldık. Gtik yanlarına. 

Delirdi seninki. O yem attıkça kuşlaron birbiriyle yarışıp yemleri yemesine acayip mutlu oldu. 1 saat inip bindiği hiç bir plastik oyuncak o keyfi vermedi ona. Aynı zamanda banada... 

Araların da koştu. Kuşları korkuttu. Kuşlar uçuştukça "Uçuoooo" diye bağrıştı.

En sonunda yanıma geldi. "Bindir bindir. Sütüüü sütüüü!" dedi. 1 haftadır öğle uykusu uyumayan Ecem'in uykusunu getirdi kuşlar. Mutlu son ve uyudu arabasında. 

Şimdi bende portakal suyumu söyledim kitabımla keyif yapıyorum. Teşekürler kuşlar! Yem vereniniz çok olsun!