Bazı şeyleri yazarken çok zorlanıyorum. Bu gün yaşadığım olayı nasıl anlatacağımı da bilmiyorum. Neresinden başlasam ne desem nasıl yazsam bilmiyorum. Bu ıslak mendil bana hayatımın derslerinden birini veren baba tarafından verildi.
Ecem'le uzun bir aradan sonra Muzipo'ya gittik bugün. Bırakalım metroya kadar dediler. Arabayı kapatıp açmak o kadar zor geldi ki otobüse binip gitmek bile rahat geldi. Otobüsten indim, metronun asansörüne doğru yürüdüm.
31 Mart 2015 Salı
26 Mart 2015 Perşembe
Mucize'nin Günlüğü : 20. Hafta Kontrolleri
Bu ara hep diyorum ya zaman geçiyor. Şimdi bir bakmışım tam ortasındayım hamileliğin. Önümde bir bu kadar daha hamilelik var. Ve Burak kucağımda.
20. haftada kontrolüm vardı. Kontroller beni biraz gergin yapıyor. İnsan herşeyin yolunda gittiğini düşünce de ya bir aksilik varsa demeden edemiyorum. Bir kaç gün önceden uykusuzluk başlıyor.
Bu sefer kafama taktığımı söylediğimde güleceksiniz. Biz öyle yerinde duran ana kız değiliz ki. Ya güreşiyoruz ya da kucak kucağız. Çocuk öyle alışkın ki oyun oynarken bile pat kendini atıyor kucağıma. Altını değiştirirken oyun olsun diye bacaklarıyla tepme atıyor bende "Ayy Ayy" diye bağırıyorum. Hangimizin ayağı çıplaksa hemen gıdıklamaya başlıyoruz. Pek evcilik modunda değiliz.
20. haftada kontrolüm vardı. Kontroller beni biraz gergin yapıyor. İnsan herşeyin yolunda gittiğini düşünce de ya bir aksilik varsa demeden edemiyorum. Bir kaç gün önceden uykusuzluk başlıyor.
Bu sefer kafama taktığımı söylediğimde güleceksiniz. Biz öyle yerinde duran ana kız değiliz ki. Ya güreşiyoruz ya da kucak kucağız. Çocuk öyle alışkın ki oyun oynarken bile pat kendini atıyor kucağıma. Altını değiştirirken oyun olsun diye bacaklarıyla tepme atıyor bende "Ayy Ayy" diye bağırıyorum. Hangimizin ayağı çıplaksa hemen gıdıklamaya başlıyoruz. Pek evcilik modunda değiliz.
25 Mart 2015 Çarşamba
Ecem'le Zamanı Yakalarken
Ecem bana uykusuzluk alıştırmaları yaptırıyor Burak için. Kızım ne yapsın beni düşünüyor. Burak doğduğunda zorlanmayayım diye. Güne en erken kaçta başlanır, kaç saat uykuyla parkta ne kadar oyun oynanır gibi bir sürü antrenmana sokuyor beni.
20 Mart 2015 Cuma
Hilal Anne : Erken Doğum
Doktorumla hamileliğimi 36 hafta sürmesi üzerine
planlamıştık. Bunun planı mı olur demeyin, psikolojik olarak zamanlama bilmek
ne zaman ne olacak gibi şeyler kurmamam adına önemliydi benim için. Zaten
doktorum da beni çok iyi tanıdığından herhalde bana her haftayı tamamlanacak bir görev gibi
anlatıyordu.
Biraz daha dayan Hilal , az kaldı
Hilal...36. Haftada kavuşacaksın
bebeklerine Hilal.
16 Mart 2015 Pazartesi
Ege +1 : 21 Mart Dünya Down Sendromu Günü
Bugünlerde hayat, yetişebildiğimden hızlı akıyor. Üstelik
yakalayabilmek için özel bir çaba sarf etmek nedense gelmiyor içimden. Mevsim
geçişi depresyonu yaşıyorum galiba. Mart ayı ne zaman geldi, ne zaman ortaladık
anlamadım bile. Mart’ın beraberinde getirdiği tüm miskinliğe rağmen bu haftayı
atlayamazdım. Bu hafta, bizim için yılın en önemli günlerinden biri yaklaşıyor.
Ona gelmeden önce geçtiğimiz üç haftanın hızlı akışından birkaç güzel
enstantane paylaşmak istiyorum.
11 Mart 2015 Çarşamba
Hilal Anne : Nerede Kalmıştık?
Uzun zaman oldu yazmayalı... Aslında çok yazmak istedim ama kelimeler hep kaldı boğazımda. Önce Derin ve Denizin doğum günü telaşı yüzünden yazamamıştım ama sonra Özgecan geldi, sonrada Gamze Anne. İkisi de kalbimin ortasında ağrı hala.
1 tl'lik Mutluluk
Bazen öyle büyütüyoruz ki bazı şeyleri. Yeni neslin çok pahalı zevklerinin olduğunu söyleyip duruyoruz. Aslında bizim limitlerimiz arttı.
5 Mart 2015 Perşembe
Gamze Anne'in mektubu
Hilal Anne'den bir mesaj aldım bugün.
"Bugün yazı paylaşma. Gamze Anne'in mektubunu paylaş. Şu durumda anneliğimizi anlatamayız."
Mektubunu sonuna kadar okumaya ne güç bulabildim, ne göz yaşı. Son resimlerindeki halini hatırlamak istemiyorum. Allah'a duam kalemimden hiç bir zaman böyle yazı dökülmemesi.
Oğlu Atakan'a yazdığı mektup;
4 Mart 2015 Çarşamba
Mucize'nin Günlüğü : Sizi Seviyoruz - 17. Hafta
Evet o bir mucize, zor yollarda, multifaktörlerin bir araya gelmesi sonucunda içimde kıpırdanıyor. Onun gelmesi beni öyle korkuttu ki, paniğe kapıldım. Geçti gitti, içimde olması, hayatımın diğer yarısını kaplayacak olması beni acayip heyecanlandırıyor. Bazı şeyleri çevremdeki insanların sevgileriyle üstümden attım. Mutlu, huzurlu ve kalabalığım.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)