27 Temmuz 2015 Pazartesi

Mucize'nin Günlüğü : Son 1 Gün

Yarın sabah bu saatlerde Burak kucağımda ikinci çocuk olsa da tecrübesiz de onun tutup emzirmeye çalışıyor olacağım.

Gözlerim dolu dolu oluyor. Tuhaf düşünceleri aklımdan atmaya çalışıyordum. Ben pek başarılı olamadığımı anlayan Ecem imdadıma yetişti.

Cuma gününden beri ateşli. Beni oyalayacak bir uğraş yaşatmış oldu. Uykusuzluk antremanları yaptırdı. Uyku konusunda kondisyonum yüksek olduğu hatırlatmış oldu bana. Ama hamileliğin verdiği sakarlık ve cümlelerin birbirine girmesi ortaya çıktı. Kafamı tam toplayamıyorum.

24 Temmuz 2015 Cuma

Mucize'nin Günlüğü: Haftası Mı Kaldı?


Gebeliğin başından beri bir hafta öncesini yazıyordum. Şunun şurasında kaldı son 4 gün hesabını yapamayacağım. Yani öyle hafta hafta yazamam. Heyecanımı paylaşmam, anlatmam, yazmam, söylemem lazım. Arayıp uzun uzun anlatacağım insanlar bitti. "Aman bir çocuğu olacak bıktırdı bizi" demesinler arkamdan.  Heyecanlıyım ve her geçen gün içimdeki heyecanda büyüyor.

20 Temmuz 2015 Pazartesi

Mucize'nin Günlüğü : İç Savaş

İçimden tüm kurduğum cümleler "Ya,..." İle başlıyor.

Bilinmezlik o kadar yakıp kavurucu ki. Aklımı toplayıpta sonrasında neler olacağını düşünemiyorum. Hep hayal kurar, sonraki olacakları gözümün önünde canlandırırım. Eğer canlandıramıyorsam gerçekten güzel şeyler yaşayacağımı bilirim. Çünkü hep öyle oldu. 


15 Temmuz 2015 Çarşamba

Süt Anne Hikayeleri : Zeynep Ve Zeynep Ece

Bundan bir sene önce bir anneyele tanıştım. Daha 1 haftalık anneydi. Panik halde, ne yapacağını bilmiyordu. Bu anne sizin bildiğiniz annelerden değildi. Kocaman yüreği ile küçücük bir kız bebeği evlat edinmiş telefonun ucundaydı. Aynı Ecem ilk doğduğunda yaşadığım panikleri yaşıyordu. Süt yetmeyen her anne gibi süt anne arıyordu. Nasıl doyuracağını, nasıl tutacağını bilmiyordu. Her yeni anne gibi uykusuz ve yorgundu. Kısacası lohusaydı. 

Uzun uzun konuştuk telefonda. O anlattı ben dinledim. Ben anlattım o dinledi. Dertleştik. Zeynep Ece'ye uygun süt anne bulamadık. Nazlı bir kız. Bulduğumuz annelerin sütlerine alışamadı. İçemedi, yaramadı. Ama birbirimizi hiç unutmadık.

Geçen gün Zeynep "Ben Ecekuşa bir şarkı söyledim sende dinle" dedi. 

Güzel satırları ve etkileyici sesiyle Zeynep ve Ecekuş.

12 Temmuz 2015 Pazar

Rahatlayayım Dedim De


Bu ara çok moda ya büyükler için boyama kitabı. Herkes değişik değişik alıp boyuyor. Altına afilli cümlelerle "Yaptım çok rahatladım." "Günün stresini attım." "Çocuk uyuyunca kahve ve boyama."

O kadar çok paylaşan var ki insan merak etmeden duramıyor. Ne biçim şeymiş bu diyor kendi kendine. Yapı olarak meraklı biriyimdir. Hoş bir anda moda olan şeyleri okumam ya da yapmam. Entellikten değil benim ki, o kadar çok görmekten sıkılırım ki yapmış ya da okumuş kadar olurum.

9 Temmuz 2015 Perşembe

Ege+1: Minik Adımlar, Büyük Sevinçler



“Biliyorum ki bir gün bana koşa koşa gelecek, bacaklarıma sarılıp başını kaldıracak ve o dünyamı aydınlatan gülüşüyle ‘Anne’ diyecek ama o güne kadar çalışmaya ve sabretmeye devam!”

Bu cümleyle sona ermişti Ocak ayındaki yazılarımdan biri. Şimdi yazla beraber ben de bu cümlenin kıyılarına varmış durumdayım.

7 Temmuz 2015 Salı

Mucize'nin Günlüğü : 36. Hafta

Zaman yaklaştıkça yapılacaklar listesinden bir şeyler eksiliyor. Ve bu eksiklikler azaldıkça heyecan git gide artıyor. Beklemek, hamileliğin en büyük kısmı. Bana göre en eğlencelisi. Yani ömrümün sonuna kadar hamile kalabilirim. Burak lise çağında çıksın dışarı mümkünse. Karnımdaki çatlaklar ne durumda olur kim bilir o da ayrı mesele.

İçimde kıpırdaması sürprizlerle dolu olacağını gösteriyor. Her bebek hepsi farklı. Eğer Burak'a hamile kalmasaydım bunu anlayamazdım. Çünkü her anne karnındaki bebeği Ecem gibi sanırdım. Hiç durmadan, uykulardan uyandıran bir hareketlilik.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...