Annelik öyle bir şey
ki kadın denen canlıyı dünyadaki herşeyi ben bilirim havasına sokuyor. Nereden mi
biliyorum?
Tabi ki kendimden.
Öyle bir ego tavan yapıyor ki, sensiz işlerin yürümediğini,
canlıların sensiz bir karar alamayacağına ve hatta senden çıkan varlığın sensiz
yaşayamayacağını düşünüyorsun.
Şunu diyecek boyutta ulaştığında “Bensiz dünya bir hiç!”
İşte tam oldun anlamına giriyor.
Saatlerce, seni doğuranın senin doğurduğunu bir türlü
susturamaması ve bir anda ışıkların arasından sen çıkıp geliyorsun ve susuyor.
Senin ürettiğin sıvıyı tüketiyor. Yahu! Daha ne olsun.
Düştüğünde “ANNNEE!” diye ağlıyor. Kahraman gibi gelip kucaklayıp uf olan yeri
öpüyorsun göz yaşları diniyor. Her derde devasın bir nevi.
Gece korktu mu? “Anne korkuyorum.” Diyor. “Neden
korkuyorsun? Söyle kovalayım?” diyorsun. Oda başlıyor sıralamaya “Aslan. Kangru,
karınca.” Hayt huyt. Hayali tüm şeyleri kovalıyorsun. İnanıyor ve korkusu
geçiyor. Mışıl mışıl uykuya dalıyor. Sen onun gözünde korkusuz, güçlü ve
sadıksın.
Girip kabine değişik değişik kombinleri giyip, sana gönderip
onay almadan kasaya gidemiyor. 180 kilometre bile uzakta da olsa senin yorumuna
ihtiyacı var. Giy işte dimi beyaz tshirtü? Ama yok o ana merciden onay gelmeli.
Hastalandı mı ilk seni arıyor. Yemek tarifini hatırlamadı mı
seni arıyor. Ya en basitinden hiç korkmadan senin onu asla sevmekten
vazgeçmeyeceğini bildiğinden sana bağırıp, çağırıp, küsebiliyor.
Kabul edelim tüm
annelerde ego tavandır. “Ben bilirim.” “Benim çocuğum sen ne bilirsin ki?””Bak
herşeyi bana soruyor. Sen ne anlarsın. Sen kimmmsin?! Sen Kimsin? Ben onun
ANNESİYİM!” demez miyiz hep.
En basitinden kışın yolda
karşılaştığın teyzenin “Üşür o çocuk!” demesi üzerine senin burun kıvırman.
Bunların ikisi de gazla gelişmiş anne egosundandır. Teyzenin dediğinin altında “Ben
kaç çocuk büyüttüm. Bu çocuk bu havada bu şekilde üşür. Bir battaniye olsa
üstünde bellkiiii üşümez. Sen bilemezsin ben bilirim!” mesajı yatmaktadır. Senin
burun kıvırman da “SEN kimsin be! Benim çocuğum. Onun ne zaman üşüyüp
üşümediğini ben bilirim.” anlamına geliyor. Bu ikisi de çocuklarımızın bize
kazandırdığı ego.
Nasıl olmasın be!
“Annecim sen bir tanesin.”
"Senden bu dünyada başka yok"
"Sensiz ben çok yalnızım."
"Sen üzülme, ben bir daha yapmam."
"Seni çok seviyorum!"
Bu cümleleri kullanıyorlar bize. Biz yüzmeyelim de kim
yüzsün bu ego denizlerinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder