7 Ay Oldu Bile

Ecem bugün yedi aylık. Bir sene önce düşenemiyordum aklım almıyordu bu kadar çok büyüyeceği.
Nasıl olacak? Nasıl doğacak? 40 gün nasıl geçecek derken doğdu yedi aylık oldu bile kuzum.

Aklımda başka şeyleri canlandıramıyorum. Her ilkini ya fotograflıyorum yada bir yere yazıyorum. İlk portakal yemesi, ilk emeklemesi falan filan. Ne yaparsa yapsın benim için ilk oluyor. Çok ileriye gittiğimi bile düşünüyorum. Her gün mutlaka 1 tane fotografını çekiyorum. Sonrada oturup ilk doğduğu zamanlardaki haline bakıp "Ayyyy ne kadar çok büyümüş" diye ağlamaya başlıyorum. İlk dökülen saçlarını bile sakladım. Tuhaf bir aşk yaşıyorum                                                                                     sanki.

Bu Kadarda Olmasın Canım

Dün akşamda oturduk eşimle "Hayal edebiliyormusun şu kapıdan koşarak geleceğini" dedim. Düşündük canlandıramadık aklımızda. Pati pati yürüdüğünde deliririm herhalde. Sabah bir kalkacağız ayak ucumuzdan girecek yatağımıza. Ayakları buz gibi olacak belki ısıtacağız biz onu. OFFF OFF! Hayali bile ısıttı içimi.



Mutfak oyuncaklarıyla pastalar yapacak bize. Çay koyacak o plastik fincanlarına. Hayali çaylar içeceğiz hüpürdete hüpürtede. Bebeklerine isimler takacak, saçlarını tarayacak. Bazen ben oyuncağı olacağım. Saçlarımı tarayıp yolacak :) Makyaj malzemelerim hep ortadadır genelde benim. Ondan kaçıracağım zamanlar olacak. Bir gireceğim odaya kaşı, gözü, dudakları ruj. O kadar çok bulamış olacak ki çıkmayacak yüzünden. Bütün gün kırmızı kırmızı gezecek.





Sonra dahada büyüyecek okula gidecek. Allah artık Allah! Okulundan gelecek her şeyi anlatacak bana. Hiç sussun istemeyeceğim. Kafamızı şişirecek her dakika. Şarkılar, oyunlar. Ders yaparken kızarmıyım acaba ona? Daha erken herhalde bunları düşünmek için.

Biri beni durdursun!!
Bu hayallerim torunlarıma kadar gidiyor.