Son 6 ayım tamamiyle kızıma adamış durumdayım. O uyanınca uyandım, o emdi ben doydum. 2012 hazirandan beri yasaklarlayım. Hamile kalmadan önce, hamile kaldım, şimdide emziriyorum. Yani bir buçuk senedir kendim için neredeyse hiç bir şey yapmadım.Kendim için yapacağım şey de sağlığımla ilgili. Mememde büyük bir mastit var. Bir memem bana ait, diğeri Pamela Anderson'a. Kendi cumhuriyetini kurdu, kafasına göre ateşimi yüksetiyor, üstü kızarık, kıncal kıncal damarlar çıkıyor. Üstü ateş gibi, bir yumurta pişirilebilir.
Benim mastitin bildiğiniz mastitlerden değil. Mememdeki fibrodenomdan dolayı memem tam boşalmıyor. Yani benim doktorlardan anladığım bu. Hepsi aynı şeyi söyledi. Birde sadece baktılar şöyle bir baktılar "Bu antibiyotiği kullan. Devamlı sağ geçer. Emzirirken birşey yapamayız" dediler. Sağıyorum doktorların dediği gibi, sütüm daha çoğaldı. Yataklar çürüyecekti neredeyse.Akıyor devamlı. Kızı tek memeden besliyorum. Birşey değişmiyor. Makinaya bağımlı yaşamaya başladım. Neredeyse yemek yerken bile sağacağım. Sinir geldi üstüme. Bir damla bir damla daha. Kaç damlada doluyor diye saymaya başladım. Kızı emziriyorum uyuyor, oturuyorum makinanın başına. VOŞTİK-VOŞTİK. Geceleri uyanıp bile sağdığım oldu. Çünkü memem deli gibi acıyordu.
Sıyıracaktım ki süt kızım oldu. Derler ya her şerde bir hayır vardır. Benimki de öyle işte. Mememde bu mastit oluşmasaydı, güzeller güzelli süt kızım olamayacaktı. Bu mutluluğu yaşamayacaktım. Sütümü sağmak anlamlı oldu.
Sanki biraz iyileşti gibi geldi. Sabah akşam sağmaya başladım. Hemde vakit bulamıyordum. Çünkü Ecem daha az uyumaya başladı. Oyun oynamak, yanında olmamı istiyordu. Kucak aşkı da arttığından dolap beygiri dolanıyorduk evde.
10 gün önce biraz iyileşirmiş gibi olan memem dahada kötü olamaya başladı. Artık çıkar beni buradan demeye başladı. Gece uyurken yatakta dönememeye başladım. Kimseye sarılamıyorum. Beni gören herkes yüzümden önce mememe bakıyor. Bir şey de soramıyorlar. Çaktırmadan bakıyorlar. Ecem'i emzirmek işkence oldu. Birde Ecem tek memeden emmeye alıştığından sağlam mememi emmek istemiyor. İstese de rahatsız mememe sağma makinasının ucu tam oturmadığından tam boşaltamamaya başladım. Çileli sağma saatleri yaşıyorum şuanda. Koltukta iki büklüm mememi başlığa oturmaya çalışıyorum. Sıkarak boşalmaya çalışıyorum. Biliyorum artık nafile bir çaba bu.
Zorda olsa kararımı aldım. Doktora gitme vakti geldi. Korkuyorum. Çünkü emzirmeyi bırak derlerse ne yaparım bilmiyorum. 6 ay dayandım. Dahada ne kadar dayanabilirim hiç bir fikrim yok. 3 ay önce diyordum ki "Yaşına kadar dayanacağım. Ameliyat olmayacağım" diyordum. Olmuyor. Çok halsizim, bütün kemiklerim ağrıyor. Merdiven çıkmakta zorlanıyorum.
Anlattın anlattında sonuç diyeceksiniz. Çarşamba gününe sadece meme cerrahı olan doktordan randevu aldım. Oda bana antibiyotik kullan, mememi de sağ derse o hipokrat yeminini tersten okutacağım ona. İnşallah ne yaparsa yapsın kızlarımı emzirmekten vazgeçmek zorunda kalmam. Umarım vicdanımı sorgulayacak bir karar vermem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder