Hilal'in Mucizesi : 9. Hafta

Merhaba minik mucizem... Merhaba yeni nefesim.. Merhaba huzurumun yeni meyvesi...

O kadar çok şey var ki sana söylemek istediğim ama hiç bir kelime yetmiyor karşılamaya gelişini.

Doktorun odasında ilk kalp atışlarını duyduğumda sanki ayaklarım yerden kesildi. Gerçekten oradaydın. Babanda ben de sanki o anı ömrümüzde ilk kez yaşamıştık. Oysa Derin ve Deniz de aynı anları yaşayışımızın üzerinden çokta zaman geçmedi. Ama anlıyorum ki her birinizin heyecanı her birinizin içimde ki hissi farklı olacak.

Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamadım tüm anneler gibi. Yıllar önce biri bana böyle bir şey yaşayacağımı söyleseydi herhalde inanmazdım. Doktorun dikkatle bebeği incelemesi ve söyledikleri hakkında hiç bir şey hatırlamadığımı söylesem inanır mısınız?

Rüya gibiydi.

8. haftama girdiğimi söylüyor doktor ama ben kendimi hiç öyle hissetmiyorum.. Birden doktorun seni kaybedebileceğimi söylemesi ile kendime geldim. Ağrılarım vardı evet ama hiç böyle bir ihtimali aklıma getirmemiştim. İlaçlar ve iğnelerle korkular başladı. Onca yıl sonra yaşanan bu mucizeyi kaybetme ihtimalini düşünmek bile istemiyorum. Düşünmüyorum da pek zaten. Hayatımın hiç bir döneminde karanlık düşüncelere teslim etmedim kendimi.

Aydınlığı seviyorum ben. Çocuklarımın aydınlığında hayaller kurmak benim işim.

Boşuna DERİN değil kızımın adı. O benim en derin yanlarım...

Boşuna DENİZ değil  oğlumun adı. O benim en engin, en ferah, en dalgalı, en saf yanlarım.

Şimdi aramızda ve canımda filizlenen yeni canda eksik kalan diğer yanlarımı tamamlayacak.

Derin ve Denize birbirlerine isimlerini söyleyemiyorlar henüz. Duyanlara çok ilginç gelen ama bizim ailecek çok hoşumuza giden şekilde birbirlerine hitap ediyorlar. Derin, Deniz'e  ‘Abi' ya da 'Abiş’. Deniz, Derin'e ise ‘Aba’ diyor. Ve benim minnaklarım sanki içlerine doğmuşçasına bugün gerçekten aba-abi oluyor.

Bir bebeğimizin geleceğini söyledim tabi ki onlara da. Nasıl anladılar şimdilik tam kestiremesem de evde bir bebek lafıdır gidiyor. İlk yorumlar şöyle ki Derin bebek erkek diyor; Deniz ise sadece bebek olduğunu düşünüyor; sanırım Deniz için sağlıklı olması yeterli..

Açelya Burak'a hamile kaldığında çok şaşkın ve korkularla doluydu. Hatırlarsınız. O zaman o kadar sevinmiştim ki yeni bebeğe anlayamamıştım onu. Sanırım mucize bebek hikayelerine olan düşkünlüğümden anlamaya da çalışmamıştım.

Şimdi kendimi hem çok şanslı hissediyorum hem de çok korkuyorum. Hatta itiraf etmeliyim ki korkularım çoğu zaman heyecanımı ve sevincimi bastırıyor. Derin ve Denize haksızlık etmek fikrinden tutunda; bir hamilelik daha; bir doğum daha; bir çocuk bakımı daha diye biri biri ardına eklenen endişelerim var.

Anneliğimin ilk gününden bu yana hayatım resmen birilerine muhtaç olarak devam ediyor. Benim gibi kimseye eyvallahı olmayan biri için, bu zamanın ne kadar sıkıntılı geçtiğini acaba tahmin edebilirimisiniz? Acaba diyorum çünkü etrafımda halimi anlayan sadece ikiz annesi arkadaşlarımdan çalışan anne olanlar. Şöyle düşünün yemek yemek için evde birinin çocuklarınıza bakması lazım; tuvalete gitmeniz için birinin çocuklarınıza bakması lazım; dışarı çıkmanız ve işe gitmenizi hiç saymıyorum bile ...

Şimdi Derin ve Deniz 32 aylık oldular; yani artık bir çok şeyi beraber kimseye ihtiyaç duymadan yapabiliyoruz. Yeni gelen bebekle hayatımız biraz başa dönmek gibi olacak ve ben gerçekten endişelenmekten kendimi alamıyorum.

Tüm bu heyecan ve endişelerle dolu 2 hafta geçirdim. Bugün tam 9 haftalık olan minnakımla yeni hayatımıza ve yeni hormonal dengesizliklerimize alışmaya çalışıyoruz. Bizi okumaya devam edin.

Sevgimle,

HİLAL ANNE

Hilal'in Mucizesi'nin diğer yazılarını okumak için tıklayın.
Hilal Anne'nin diğer yazılarını okumak için tıklayın.