Annelik Egosu

Annelik öyle bir şey ki kadın denen canlıyı dünyadaki herşeyi ben bilirim havasına sokuyor. Nereden mi biliyorum?

Tabi ki kendimden.

Öyle bir ego tavan yapıyor ki, sensiz işlerin yürümediğini, canlıların sensiz bir karar alamayacağına ve hatta senden çıkan varlığın sensiz yaşayamayacağını düşünüyorsun.

Şunu diyecek boyutta ulaştığında “Bensiz dünya bir hiç!” İşte tam oldun anlamına giriyor.

Saatlerce, seni doğuranın senin doğurduğunu bir türlü susturamaması ve bir anda ışıkların arasından sen çıkıp geliyorsun ve susuyor. Senin ürettiğin sıvıyı tüketiyor. Yahu! Daha ne olsun.

Düştüğünde “ANNNEE!” diye ağlıyor.  Kahraman gibi gelip kucaklayıp uf olan yeri öpüyorsun göz yaşları diniyor. Her derde devasın bir nevi.

Gece korktu mu? “Anne korkuyorum.” Diyor. “Neden korkuyorsun? Söyle kovalayım?” diyorsun. Oda başlıyor sıralamaya “Aslan. Kangru, karınca.” Hayt huyt. Hayali tüm şeyleri kovalıyorsun. İnanıyor ve korkusu geçiyor. Mışıl mışıl uykuya dalıyor. Sen onun gözünde korkusuz, güçlü ve sadıksın.

Girip kabine değişik değişik kombinleri giyip, sana gönderip onay almadan kasaya gidemiyor. 180 kilometre bile uzakta da olsa senin yorumuna ihtiyacı var. Giy işte dimi beyaz tshirtü? Ama yok o ana merciden onay gelmeli.

   

Hastalandı mı ilk seni arıyor. Yemek tarifini hatırlamadı mı seni arıyor. Ya en basitinden hiç korkmadan senin onu asla sevmekten vazgeçmeyeceğini bildiğinden sana bağırıp, çağırıp, küsebiliyor.

Kabul edelim tüm annelerde ego tavandır. “Ben bilirim.” “Benim çocuğum sen ne bilirsin ki?””Bak herşeyi bana soruyor. Sen ne anlarsın. Sen kimmmsin?! Sen Kimsin? Ben onun ANNESİYİM!” demez miyiz hep.

En basitinden kışın yolda karşılaştığın teyzenin “Üşür o çocuk!” demesi üzerine senin burun kıvırman. Bunların ikisi de gazla gelişmiş anne egosundandır. Teyzenin dediğinin altında “Ben kaç çocuk büyüttüm. Bu çocuk bu havada bu şekilde üşür. Bir battaniye olsa üstünde bellkiiii üşümez. Sen bilemezsin ben bilirim!” mesajı yatmaktadır. Senin burun kıvırman da “SEN kimsin be! Benim çocuğum. Onun ne zaman üşüyüp üşümediğini ben bilirim.” anlamına geliyor. Bu ikisi de çocuklarımızın bize kazandırdığı ego.

Nasıl olmasın be!

“Annecim sen bir tanesin.”

"Senden bu dünyada başka yok"

"Sensiz ben çok yalnızım."

"Sen üzülme, ben bir daha yapmam."

"Seni çok seviyorum!"

Bu cümleleri kullanıyorlar bize. Biz yüzmeyelim de kim yüzsün bu ego denizlerinde.