En Güzel Şey Emzirmek

İlk emme çabalarından biri kızımın.

9 ay boyunca sütümün olup olmayacağını düşünüp durdum. Ailemdeki kadınların hemen sütleri kesilmiş. Bizim ailenin kadınları çok hassasta hemencecik sütleri kesiliveriyor :) Annemin sütü varmışta bize yaramamış. 4 ay emmişiz kardeşimle o kadar. Annemin anlattığına göre ananem çok sütü var diye övünür dururmuş. Ama bizimkilerin bebeklik fotograflarını bir görseniz kim bu iskeletler dersiniz. Kendince sütü varmış ama bebeklerin karnında şişkinlik yapmaktan başka bir işe yaramamış. Bütün bir 9 ay boyunca "Aman stres yok. Hep protein yiyeceksin. Ama öyle abartma kiloda iyi değil. Aman sakın."

Kuzenler anlatıyor bir bir sütlerinin nasıl kesildiğini. "İşte o bana buna dedi. Ben bi üzüldüm. Sabah bir kalktım sütüm yok." Allahım ben nasıl korktuysam artık doğum korkusundan çok sütün gelmeyecek korkusu var içimde. Hamileyken sabahları kalkıyorum göğüslerime bakıyorum. Onlarla konuşuyorum. " Bu kadar büyüdünüz. Bari sarkmanıza değsin. Süt verin" falan diyorum.

Uzun çabalar sonunda doğurdum. Nasıl ağrım var anlatamam(sonra anlatıcam :-)). Kızım ağlıyor. Hemşire geldi "Emmesi lazım bebeğin" dedi. Aklımda bile değil sütüm var mı yok mu ağrıdan? Birde epiduralden titriyorum. Kızımı göğüsüme dayadı. Allah'ım sütüm var. Bir emiyor bir emiyor anlatamam. O emiyor ben kokluyorum. Kızım emdikçe ağrımı unutuyorum. Bütün herkes başımda emmesini izliyor. Herkes ağlıyor.Tüm ağrılarım geçti o emerken. Emmesi bitince ağrılarım tekrar başlıyordu ama o ayrı. Sütüm geliyordu benden mutlusu yoktu.

Emdikten sonra bu uyuması pahabiçilmezdi.

Kızımla ikimize ait bir zaman emzirmek şimdi. Onu kokluyorum, saçlarını seviyorum. Şimdi şimdi o da benim saçımla oynamaya başladı. İlk zamanlar uyansa da herkes odadan çıksa, başbaşa kalsak, beni emse diye başında bekliyordum. Benim ürettiğim bir besinle karnını doyuruyor. Nasıl birşeydir bu? Hala aklım almıyor. Aramızdaki bağı güçlendiriyor.
   Hele beni sabahları gördüğündeki coşkusu anlatılmaz. Beni yürüyen biberon olarak görüyor farkındayım. Alıyorum yatağından sarılıyorum. Omzuma kafasını koyuyor emmek izin benim hazırlanmamı bekliyor. Emmeye başlıyor. Ben onu seyrediyorum.İkimizde mutluyuz.

Emziremeyen annelerin bu duyguyu yaşayamamaları beni üzüyor. Sanki çok şey kaçırıyorlarmış gibi geliyor. Oyun oynamanın, yemek yedirmenin yada mama hazırlamanın yerini tutmayacağını düşünüyorum. Bunların hepsini babalar, ananneler, babanneler yani bir başkasıda yapabilir. Emzirmeyi sadece ben yapabilirim. Bu duygu anlatılamayacak kadar güzel.