Nasıl Süt Anne Oldum?

Biz Koca Bir Süt Aileyiz

   31-07-2013 tarihinde hayatımın en ilginç ikinci duygusunu yaşadım. İlk duygu kızımın sağlıklı bir şekilde doğurmam ikincisi de süt kızımın sütümü kana kana içmesi. Artık benim süt kızım var.
    Çok büyük konuşmuşum sütümü hiç sağmayacağım diyordum. İş sağlık olunca sağmak zorunda kaldım. Sağ göğüsümün dolu kalmaması gerekiyordu ve bu yüzden sağmak zorundaydım.

   Sağıyorum sütleri sağdıkça çoğaldı. Sağdıkça süt poşetleri doldu. İyi güzelde sağmak ama buzlukta yer kalmadı. İlk başta saklayacağım diyordum ama olmadı. Günde ortalama 350 ml sağınca buz dolabının her gözünden süt poşetleri çıkmaya başladı. Birde kendi buzdolabım değil kayınvalidenim evindeyiz. İzmir sıcak diye kaçtık Urla'ya. Artık kadın yarım kilo kıymayı koyacak yer bulamayınca"Kızım verebilecek bir yer var mı sütleri bir araştır? dedi. İlk başta biraz salladım. Kıyamadım. Ya benim sütüm kesilirse o zaman ne yapacaktım?
    Zaman geçtikçe durumu kabullenmek zorunda kaldım. Sütlerimi ihtiyacı olan birine vermeliyim. Ama kime? İlk başta birilerine sordurttum. Kimse burnundan kıl aldırmıyor. "Anne sütüne ihtiyacınız var mı?" diye sorduğumda "senin bebek bi embesil bakıyor benim süt iyi gelir" demişim gibi tepkiler veriyorlar. Dedim ki benim yakın çevrede iş yok.

  Devlette başvurayım dedim. İzmirdeki bir çocuk esirgeme kurumunu aradım. Sütümü bebeklere bağışlamak istediğimi söyledim. Ne yazık ki devlet buna izin vermiyormuş. Gelip orada emzireyim dedim kadın yabani "Kesinlikle olmaz." dedi. Asıl oradaki bebeklerin ihtiyacı var ama devlet baba izin vermiyor.

 En sonunda her dakika facebookta gezdiğim, milletin twitlerine bok attığım internetten bakayım dedim. Bir anne buldum. Sütü olan annelerle olmayan annelerle tanıştırıyormuş. Mail gönderdim. Birde arkasından twit attım. Ama umudum yok arayacaklarından. Kimsenin anne sütüne ihtiyacı yok çünkü herkesin sütü şakır şakır paçalarından akıyor ya! Ertesi gün telefonum çaldı. İnternetteki anne sütünüze talip var dedi. Balçovadan bir aile 2,5 aylık bebekleri için sütlerime talip olmuştu. Yani benim süt çocuğum olacak :-)

   Bir heyecan yaptım. Nasıl bir aile? Ne iş yapıyorlar? Annenin neden sütü yok? Kafamda bir sürü soru doldu. Sanki kızımı istemeye gelecekler. Bana soracakları soruları varmış internetteki anne tek tek sordu soruları.

  Bulaşıcı bir hastalığımın olup olmadığını ve test yaptırıp yaptıracağımı sordu. Kendi bebeğimi de beslediğim için hiç bir sorunumun olmadığını söyledim. Yani en azından benim bildiğim bir hastalığım yok dedim. Kızımdan vakit bulup gidebilirsem yaptıracağımı belirttim. İnternetteki annede sağlık personeliyle evinize gelseler yaptırıp yaptırmayacağımı sordu. Hiç bir sakınca yok dedim. Bende neden sütümü sağdığımı anlattım. Telefonu kapattık.

  Hemen eşimi aradım. Durumu anlattım. Sırasıyla herkesi(annemi, kayınvalidemi, kardeşimi vs...).İnternetteki anne bir daha aradı. Nasıl beslendiğimi sormuş aile. Tahmin edin bunu kim sormuş olabilir? Bebişin babası soruyormuş. Tekrar yenileyerek kızımı beslediğimi söyledim. Bol bol yeşillik ve protein yediğimi söyledim. İnternetteki anne ailenin beni arayacağını söyleyip telefonu kapattık.

  Arkadaştayım. Açtık annenin facebook sayfasını var mı benim yazdığımı karşılık yazan birileri diye bakıyoruz. Yok. Çatlıcam. Öğrenmem lazım neye benziyorlar?.

  Telefon çaldı sonunda. Karşıdan benim gibi heyecanlı bir anne sesi. "Ohh" dedim. Güzel bir ses. 5. günden itibaren mamaya başlamışlar. Kızları 2.5 aylıkmış. Mamadan fazla kilo alarak gidiyormuş. Yani tombiş tombiş bir kız. Test konusunda kendiliğinden gerek olmadığını söylediler. Anne "Sesiniz benim için yeterli" dedi. Sesimin güven vermesine çok sevindim.Hemen buluşmak istediler ama dışarıdaydık. Ertesi akşam bize gelmeleri için sözleştik. Elimde stok tutmak istediğimi söyledim. 40 poşetten 30 verebileceğimi söyledim. İşte en can alıcı ağlamama sebep olan cümleyi kurdu anne "Bir poşet bile verseniz yeter. Yeter ki anne sütü olsun" dedi. Bende olanın ne kadar büyük bir nimet olduğunu bir kez daha anladım. Koca hamileliğim boyunca sütümün olmayacağından korkarak geçirdim. Annem kendi sütü yaramadığı için çektiği sıkıntıları anlatıp durdu 9 ay boyunca.

   E aileyi merak ediyorum. Adları var elimde ama soyadları yok. Facebooktan bulamam. En sonunda aklıma geldi twittera bakmak. Meğersem insanlar bana yazmışlar ama ben görmemişim. Girdim twitterdan baktım resimlerine. Bizim gibi 3 kişilik güzel bir aileye benziyorlar. Kızları koca tokalı minicik burunlu çok güzel bir bebek. Bütün akşam resimlerine evirip çevirip baktım. Onları görmek içimi rahatlattı. Sütümü verince sanki aile olacakmışız gibi.

   Ertesi gün süt kızımın annesi aradı. Eşide gelmek istiyormuş. Bende aksini düşünmemiştim zaten. Babalar annelerden daha meraklı oluyor eşimden biliyorum. Aileyi tümüyle görmek beni daha mutlu edecek. Konuşurken eşinin askeri personel olduğunu söyledi. Anam bi başka daha kaynadı insanlara karşı kanım. Süt kızımın babası asker. Asker ailesinden zarar gelmez diye düşünüp durdum bütün gün.
  Sütümü istiyorum ki sıcak sıcak bebeğe içiriyim. Ama benim kız durmuyor. Sütünün gideceğini anladı sanki. Hiç durmadan kıpıdıryor. Gelmelerine yakın sağmaya vakit buldum. Biberonu bir güzel hazırladım.

   Sonunda geldiler. Hepimiz heyecanlıyız. Bize dolu hediye getirmişler.

   Şimdi işin en önemli anı ya sütümü almazsa? Ya tadını sevmezse?  Bazı süt annelerde olan bir durummuş. Süt anne çok baharatlı beslenen bir anneyse bebek sütü almaya biliyormuş. Almazsa bütün hayallerim sönecekmiş gibi oldu. Çok üzüleceğimi düşünmeye başladım. Bir kaç dakikada aklımdan neler geçti neler? Başka çocuğun anne sütüne ihtiyacı yokmuşta sadece onun varmış gibi.

İlkim Naz ve Ecem'in İlk Bakışmaları

  Mutfağa gittik. Elim ayağıma dolanıyor. Bebeğin biberonuna sütü koyduk. Şimdi sütümü içecek ve benim süt kızım olacak. Zaten bundan sonraki herşey bana ağır çekimmiş gibi geldi. Anne bebeğini kucağına aldı. Biberonu verdi. İşte o an dünya durdu. Sütümü içiyordu. Artık ben bir bebek daha besliyorum. Bir anda ağlamaya başladım. Gözyaşları gözümden fışkırıyor. Hepimizin gözleri doldu. İçim gitti. Hep aradığı tat buymuşta yeni bulmuş gibi içiyor. Sağdığım sütün tamamını içmeden bıraktı. Anam dedim ne oluyor?Meğersem doymuş kızım. Birde arkasından geğirdimi aman benden mutlusu yok. Yarasın löp löp et olsun kızıma.

   Mamadan daha az içmiş sütümden ve doymuş. Yani benim sütüm mamadan daha doyurucuymuş. Kendimi kendime kanıtlamış oldum. O günden sonra süt kızım günde 2 kez 100 ml benim sütümü içiyor. Benim içinde işkence gibi geçen sağma işlemi artık daha keyifli. En azından bir amacım daha var. Kızım dışında süt kızımıda doyurmak.

  Artık kızımın süt kardeşi var. Belki ileride gerçek kardeş gibi olurlar. Çünkü benim bu aileden kopmaya hiç niyetim yok. Daha iyi beslenmeliyim. Daha çok süt sağmalıyım. Kızlarıma iyi bakmalıyım.