Ben bu dünyaya başkalarının istekleri için değil, kendi isteklerim için geldi.
Ben bu dünyaya rahat kararlar verebilmek için geldim.
Başkalarının isteklerine göre yönlenmek zorunda değilim. Yaşayacaklarımı bir tiyatro sahnesi gibi uzaktan izleyeceklerin kararları beni ilgilendirmiyor. Benim cinnet anlarımda bana gülerek bakacakların değil kendim için yaşamak istiyorum.
Bencillik değil bu istediklerim kendini dinlemek. Harcayacağım 10 yıllık hayat çok uzun. Yaşarken o kadar zor olacak ki. Şuan ki hayatımın 1/3'ü. Düşünün bir 1/3'lük hayatınızda neler yaptığınızı? İlk okul ve orta okulu bitiriyor insan. Konuşmayı, okumayı, yazmayı, yaşamayı öğreniyor. Acılarından ders çıkartmayı, kime güvenip güvenmemeyi.
Peki sen sadece ben istiyorum diye hayatının 10 yılını belkide daha fazlasını harcar mıydın?
Bir tek hayatım var benim. Onuda kendi isteklerimle yaşamak istiyorum. Birilerine bağlı olarak değil. Kendi kararlarımı vererek. Minnet, rica ile değil kendi kendime yeterek yaşamak istiyorum. Etkilenerek değil, özgün olarak yaşamak istiyorum. İlla birileri başardı diye bende başaracağım beklensin istemiyorum. Herkesin kendi kararı ben onların kararlarına saygı duyarken benimde onlardan saygı duymalarını beklemem normal değil mi? Paylaştığım hayatı sorgulanması için paylaşmıyorum. "Şu satırları yazarken acaba bana mı laf etti?" düşünsün istemiyorum okuyanların.
Seslerinden rahatsızlık duyacağım, varlıkları hayatımda olmaları gerektiği için olan insanları istemiyorum.
Ben zorluklar, mücadeleler, savaşlar için gelmedim dünyaya. Ben kendim olmak için geldim. Sorgulanmak, yargılanmak, hesap vermek için değil. YAŞAMAK için geldim.
Kararlar zor. Hayat zor. Bırakın da kendim için yaşayım. Hep diyorum "Herkesin yaşadıkları kendine zor." İşte benimde yaşadıklarım bana zor geliyor. Daha da beni zorlamanın anlamı ne?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder